این روز ها روح و روانم به شدت افسرده است !
غم دوریت از یک سو ، غم نداشتنت از سوی دیگر . . .
اما دلیل آشفتگیم فرای این ماجرا هاست !
ترس از دل دادگیت به دیگری مرا پریشان کرده !

در جلسه امتحانِ عشق

من مانده‌ام و یک برگۀ سفید!
یک دنیا حرف ناگفتنی و یک بغل تنهایی و دلتنگی..
درد دل من در این کاغذ کوچک جا نمی‌شود!
در این سکوت بغض‌آلود
قطره کوچکی هوس سرسره بازی می‌کند!
و برگۀ سفیدم عاشقانه قطره را در آغوش می‌کشد!
عشق تو نوشتنی نیست..
در برگه‌ام، کنار آن قطره، یک قلب می‌کشم!
وقت تمام است.
برگه‌ها بالا..

اولین روز بارانی را به خاطر داری؟
غافلگیر شدیم
چتر نداشتیم
خندیدیم
دویدیم
و به شالاپ شلوپ‌های گل آلود عشق ورزیدیم.

 دومین روز بارانی چطور؟
پیش‌بینی‌اش را کرده بودی
چتر آورده بودی
من غافلگیر شدم
سعی می‌کردی من خیس نشوم
و شانه سمت چپ تو کاملاً خیس بود

 سومین روز چطور؟
گفتی سرت درد میکند
حوصله نداشتی سرما بخوری
چتر را کاملاً بالای سر خودت گرفتی
و شانه راست من کاملا خیس شد
 
و چند روز پیش را چطور؟
به خاطر داری؟
که با یک چتر اضافه آمدی
و مجبور بودیم برای اینکه پین‌های چتر توی چش و چالمان نرود دو قدم از هم دورتر برویم

 فردا دیگر برای قدم زدن نمی‌آیم.
تنها برو!

هنوز هم عاشقانه‌هایم را عاشقانه برای تو می‌نویسم..
هنوز هم در ازدحام این همه بی تو بودن از با تو بودن حرف می‌زنم..
هنوز هم باور دارم عشق ما جاودانه است..

این روزها دیگر پشت پنجره می‌نشینم و به استقبال باران می‌روم.
می‌دانم پائیز، هنوز هم شورانگیز است..
می‌دانم  یکی از همین روزها کسی که نبض زندگی من است،
کسی که جز تو نیست بازمی‌گردد..

می‌دانم تمام می‌شود و ما رها می‌شویم؛ پس بگذار بخوانم:
اولین عشق من و آخرین عشق من تویی
نرو، منو تنها نذار که سرنوشت من تویی..

نه شوقی برای ماندن ، نه حسی برای رفتن ،

نه اشکی برای ریختن ، نه قلبی برای تپیدن

نه فکر اینکه تنها میشوم ، نه یاد آنکه فراموش میشوم

بی آنکه روشن باشم ، خاموش شدم ، غنچه هم نبودم ، پرپر شدم

بی آنکه گناهی کرده باشم ، پر از گناه ، یخ بسته ام دیگر ای خدا…

تحملش سخت است اما صبر میکنم ،

او که دیگر رفته است ، با غمها سر میکنم

شکست بال مرا برای پرواز ، سوزاند دلم را ،

من مانده ام و یک عالمه نیاز

نه لحظه ای که آرام بمانم ، نه شبی که بی درد بخوابم !

نه آن روزی که دوباره او را ببینم ، نه امروزی که دارم از غم رفتنش میمیرم…

نه به آن روزی که با دیدنش دنیا لرزید ،

نه به امروزی که با رفتنش دنیا دور سرم

چرخید

پر از احساس اما بی حس ، لبریز از بی وفایی، خالی از محبت!

این همان نیمه گمشده من است ؟

پس یکی بیاید مرا پیدا کند ، یکی بیاید درد دلهای بی جواب مرا پاسخ دهد!

یکی بیاید به داد این دل برسد ،

اینجا همیشه آفتابی نبوده ، هوای دلم ابری بوده

مینوشتم ، نمیخواند ، اگر نمی رفتم ، نمی ماند ،

رفتم و او رفته بود ، همه چیز را شکسته بود،

روی دیوار اتاق نوشته بود که خسته بود !

دلی را عاشق کنی و بعد خسته شوی ،

محال است که به عشق وابسته شوی !

با عشق به جنون رسیدم ، همه چیز را به جان خریدم ،

جانم به درد آمد و روحم در عذاب ،

لعنت بر آن احساس ناب ، که دیگر از آن هیچ نمانده ،

هیچکس هنوز آن شعر تلخ مرا نخوانده !

چقدر دوست داشتم یک نفر از من می پرسید

چرا نگاه هایت آنقدر غمگین است؟

چرا لبخندهایت آنقدر تلخ و بیرنگ است؟

 اما افسوس که هیچ کس نبود ...همیشه من بودم

و من و تنهایی پر از خاطره ... آری با

تو هستم! با تویی که از کنارم

گذشتی و حتی یک بار هم نپرسیدی چرا....

باورت بشود یا نـــــــــــه

روزی می رســــد که دلت برای هیچکسی به انـــــــــدازه من

تنگ نخواهــــــــــــد شد...

برای نگاه کردنم...برای اذیت کردنم... خنــــــــــــــــدیدنم

برای تمامی لحظـــــــــاتی که در کنـــــــار من داشتی...

روزی خواهــــــد رسید که در حســــــرت تکرار دوباره من خواهــــــی بود...

میــــــدانم روزی دیگر نیستم...وهیچکس تکــــــــرار من نخواهـــــد شد